بیماری آلزایمر یک نوع بیماری مغزی است، همانطور که بیماری عروق کرونر یک نوع بیماری قلبی است. همچنین یک بیماری تخریب کننده است، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. تصور می شود که بیماری آلزایمر 20 سال یا بیشتر قبل از ظهور علائم، با تغییراتی در مغز که برای فرد مبتلا غیرقابل توجه است، شروع می شود. تنها پس از سال ها تغییرات مغزی، افراد علائم قابل توجهی مانند از دست دادن حافظه و مشکلات زبان را تجربه می کنند. علائم به این دلیل رخ می دهد که سلول های عصبی (نورون ها) در بخش هایی از مغز که درگیر تفکر، یادگیری و حافظه (عملکرد شناختی) هستند آسیب دیده یا از بین رفته اند. با پیشرفت بیماری، نورون های سایر قسمت های مغز آسیب دیده یا از بین می روند. در نهایت سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز که فرد را قادر می‌سازد تا عملکردهای اساسی بدن مانند راه رفتن و بلع را انجام دهد تحت تأثیر قرار می‌گیرند. افراد بستری می شوند و نیاز به مراقبت شبانه روزی دارند.